Een man, een vrouw en een hond in een stoel, Een gezellig tafereel, zonder weerga. De man en de vrouw, hand in hand, Kijk liefdevol, zo zoet groots.
Hun harige vriend, op hun schoot, Lekker dichtbij, even een dutje doen. De stoel, een toevluchtsoord, warm en knus, Een perfecte plek voor een liefdevolle omhelzing.
Hun wereld is klein, maar oh zo licht, Ze vinden vreugde bij elkaar. De man, de vrouw en hun pup, Samen zullen ze nooit opgeven.
Dit eenvoudige tafereel, zo vol gratie, Is een herinnering aan de omhelzing van de liefde. Want in de aanwezigheid van zo ware liefde, Het enige dat telt, zijn jij en ik.
